Dragoria
Dzikie Ziemie => Smocze Góry => Wątek zaczęty przez: Evora w Grudzień 23, 2013, 07:32:10
-
(http://imagizer.imageshack.us/v2/640x480q90/30/dgrc.jpg) (https://imageshack.com/i/0udgrcj)
Ścieszka prowadząca w głąb gór, lecz trzeba się mieć tutaj na baczności i uważać na dzikie stwory.
-
postawiła kilka niepewnych kroków ...była tu pierwszy raz, weszła na jedno z drzew i patrzyła na widoki, może coś sobie przypomni...
-
Szła ścieżką znużona, obok niej powoli szło smoczątko.Wypatrywała smoków, aczkolwiek widziała tylko zasnute mgłą szczyty gór. Mijały minuty, a ona nadal szła przed siebie. Aż nagle...
Nagły powiew powietrza z góry, cichy ryk, a potem zgrzyt pazurów, które wbiły się w skałę. Przed nią pojawił się duży smok, o wiele większy od tego czarnego, którego niemal zabiła.
Miał liczne kolce na ciele, a jego łuski były niemalże takie, jak Blizzarda.
- Czego tu szukasz? - odezwała się bestia, szorstkim, nieprzyjemnym głosem. Była to smoczyca.
- Was. Czy w okolicy żyję ktoś, kto mógłby nauczyć ziać, w jego przypadku lodem, oraz podstaw walki, obrony i lotu? - zapytała, a jednocześnie postawą starała się pokazywać, iż nie jest nastawiona do walki.
Smoczyca przeniosła wzrok na Blizzarda, przez chwilę milczała, jednak chyba rozpoznała 'swojego'.
- No... Dobrze. Niech będzie. - powiedział trochę niechętnie smok, a Sheera sama była zdziwiona, że tak łatwo poszło.
-
usłyszała kilka głosów...rozpoznała wszystkie, jeden to ta dziewczyna, drugi to jej towarzysz a trzeci był smokiem który czasami przylatywał na jej drzewo, zawsze zjadał wszytko co miała schowane w dziuplach. Postanowiła troche pogadać ze swoim,może ogarnie mowe przez ciało smoka... zmieniła sie w czarną smoczyce i cicho podleciała do głosów, usiadła na jednej z gróbszych gałęzi i oglądał co sie dzieje. Nagle sobie wszystko przypomniała, walkę, plaże, kose umazaną jej krwią, bedziemy udawać. Nadal ukrywała sie wśród gałęzi...
-
Wisiałam nad swoim sługą
-No co to miało znaczyć!? -krzyknęłam - co ty sobie wyobrażasz? - zabiłam go odrywając mu górną szczękę.
-już nam nie powie, heh - mrukną mój pomocnik
-no już chyba nie -odpowiedziałam choć to nie było do mnie - co mam teraz w planach? -zapytałam
-teraz ma pani czas wolny, sir -powiedział posłusznie
-a, to dobrze -powiedziałam udając szczęście ...i ryknęłam na całe gardło
-
usłyszała donośny ryk, to na pewno jest duży smok, ktoś ważny. Zlekceważyłam rozmowe i poleciałam w strone hałasu. Na miejscu zobaczyłam smoczyce wielkości 4,5 piętra. Ona była większa od innych o 1,5 piętra, a ode mnie to nawet o 2. Schowałam się w krzakach i patrzyłam co robi...
-
Usłyszałam szelest w krzakach, to pewnie jakieś zwierze.
-weź to ciało, nie chce na to patrzeć -powiedziałam do sługi -ale szczękę sobie wezmę. -powiedziałam i podniosłam czaszkę jednej ze swych ofiar. Zobaczyłam błysk oka za krzakami "kolejny szpieg" -pomyślałam i rzuciłam czaszką w krzaki. usłyszałam głuchy stukot i skoczyłam na roślinę, w środku siedziała mała czarna smoczyca, była ode mnie mniejsza nawet o połowę.
-nie kojaże cie, ktoś ty? -powiedziałam przyciskając łapę do jej poranionego boku, skrzydło porwane, na nogach widać niedomyte resztki lekarstw, widać dużo walczyła.
-
-au ...ty wiesz, że to boli co?! - warknęła na smoczyce i wyślizgnęła się spomiędzy jej palcy. -Ja tu jestem nowa, może kojarzysz takie duże drzewo na północy terenu, to moje drzewo.
-
Zdziwiłam się, nikt na mnie nie warczy... odważna jest
-tak, coś pamiętam... to jest twoje co? A pokonałaś dawnego właściciela? -zapytałam i warknęłam
-
-dawnego co? Nikogo tam nie było ...-powiedziała nie znając tego prawa - a tak w ogóle to jak się nazywasz? -zapytałam przyjaźnie
-
Smok mruknął coś pod nosem, z czego wywnioskowała, iż niedaleko znajduję się grota, po czym odbił się od ziemi i odleciał. Po kilkunastu minutach poszukiwać Sheere trafiła do jaskini, w której już czekała lodowa smoczyca.
Blizz i bestia podeszli do krawędzi jaskini, a ona postanowiła się nie mieszać. Smoczyca mruczała coś w innym, prawdopodobnie smoczym jeżyku. Trochę to trwało, jednak w którymś momencie pisklę rozwinęła skrzydła, odbiło się od kamienia i... poleciało.
Co prawda lot był krótki i nieco chwiejny, ale to już wystarczyło trochę poćwiczyć. Następną lekcją była nauka ziania lodem. To potrwało nieco dłużej, a jedynym rezultatem była okazało się zionięcie, które trwało kilka sekund. Tu również trzeba było ćwiczyć.
Przynajmniej pisklak mniej więcej już wszystko rozumiał. I w tym momencie gdzieś z oddali rozległ się ryk. Smoczyca rozejrzała się niespokojnie, po czym bez słowa odleciała. Nawet nie powiedziała czego chciała w zamian, za naukę, ale jej było to na rękę.
Blizzard wskoczył jej na ramię, i odprowadził odlatującą bestię spojrzeniem. Sheere poklepała go po łebku, po czym wycofała się z tych terenów.
-
-Ja? Mów mi Królowo ...-zaśmiała się szyderczo, a jej śmiech mrozi krew w żyłach
-
przeszedł ją dreszcz...
-Chodzisz i zabijasz swoje sługi... ty jesteś Tyranką a nie królową! -krzyknęła jej w twarz, co najwyżej umre, i tak nikt by za mną nie płakał
-
Usłyszała jak nadlatuje sługa, niemoże jej zobaczyć z taką małą..
-masz szczęście, że leci mój sługa, przez to ci nie zabije- powiedziałam i podrapałam ją po głowie, wzniosłam się w powietrze o odleciałam
-
uberwała po twazy ostrym pazurem, krew leciała ciurkiem jak z kranu. Jęknęłam i zobaczyłam, że jej już nie ma. Stanełam na czter łapy i poleciałam, gdziekolwiek na ten teren tylko jak najdalej od "Królowej"
-
Wyleciałam zostawiając za sobą chmurkę krwi
-
Weszłam powoli i usiadłam na kamieniu rozglądając się za Sheere
-pewnie Delgado drepta za nami...heh -uśmiechnęła się
-
Nie słyszała słów, leciała wysoko w górze. Znała to miejsce. Po chwili Spirit obniżył lot i wylądowali na szczycie góry.
-
-może zejdziesz na mój poziom? -krzyknęła i spojżała na oddalony czubek góry. Po chwili koło jej nóg pojawił się Delgado, a dziewczyna odruchowo go pogłaskała
-
- Gdzie ta tyranka niby jest? - Odkrzyknęła tylko.
-
-no zgaduje, że u siebie w gnieździe ...ale nie można do niej polecieć bo zaatakują nas wszystkie smoki, a ona sama ma chyba ze cztery piętra i nie należy do chuchrłów -spojżała na siebie -ja jestem najmniejsza ze smoków bo dorastałam w złych warunkach i jestem mniejsza o jakieś pół piętra
-
- I prowadziłaś mnie tu tylko po to, by mi to powiedzieć? - Mruknęła poirytowana. A potem jej bestia ryknęła wyzywająco, zaś ona sama krzyknęła w dal.
- Gdzie niby jest ta paskuda!
-
- I od razu lepiej! -odpowiedziała i zmieniła się w smoka aby bardziej zwracać na siebie uwagę, warknęła ponuro
-
*Ta mała zbytnio nie przyda się w walce* pomyślała ironicznie. Walczyć zbytnio nie umiała, a jeśli jeszcze było kurdupelkiem wśród smoczej społeczności... Ale cóż, może nie będzie tak źle, w końcu Sheer mogła sobie sama poradzić, mają u boku swego wierzchowca. Ewentualnie mogła skorzystać z magii i oczywiście z kosy.
-
-może powiesz coś o sobie? W kółko tylko ja mówie, a nie warto tu czekać w ciszy... -podleciała pod góre
-
- Nic by Cię z tego nie zainteresowało.
-
-serio jesteś tego pewna?
-
- Ta - mruknęła znudzona, szykowała się do odlotu z tego miejsca.
-
Spojrzała na potwora dziewczyny..."czy on przypadkiem nie jest większy ode mnie o pół piętra? Jak każdy normalny smok?"
-Ale ze mnie karzełkowaty kurdupelek -wyrwało jej się, bo zamiast to pomyśleć to powiedziała
-
Cicho wleciała, żadne ze stworzeń nie zauważyło jej obecności, wyglądałam tylko jak spory ptak których są tu setki.
-przydałoby się picie -rozejżałam się po terenie i wylądowałam obok małego strumyku. Usłyszałam cichą rozmowe niosącą sie z wodą, skądś chyba znałam jeden głos. Cicho uklękłam aby nikt mnie nie zobaczył i patrzyłam co się dalej dzieje...
-
- Już to mówiłaś - powiedziała tylko, gdyż jej uwagę przekuł czerwone "ptak", który pojawił się znikąd. Po chwili stworzenie wylądowało przy strumyku i jakby ją obserwował, co było zastanawiające. Czyżby któryś ze smoków, lub innych stworzeń było zbyt tchórzliwych, by się pokazać zamiast szpiegować z daleka?
-
-dlatego ty powinnaś coś powiedzieć a nie tylko ja, bo ja się już powtarzam...tak? -zauważyła, że dziewczyna się przygląda krzakom
-
Jedna na mnie patrzy...dobra tam -pomyślała i zaczęła pić wode
-
- Tak. I zaprawdę wiele o sobie opowiedziałaś, nawet imienia nie wyjawiłaś, jeśli takowe masz - mruknęła, a czerwona małpa poczęła pić wodę. A tyranki ani widu ani słuchu, może tamta ją sobie po prostu wymyśliła, by coś od niej wyciągnąć? Może.
-
Podniosłam głowe i postanowiłam zobaczyć kto to jest
-to ta mała czarna-mruknęła do siebie
-
-a no mam... tak jakby -spojżała na wystającą czerwoną głowe i warknęła
-
Znużona i zarazem znudzona czekaniem wzbiła się w powietrze, by odlecieć.
-
Wyszłam z krzaków
-coś widze, że szukanie sojuszników nie idzie ci najlepiej -uśmiechnęłam się z pogardą i podleciałam na przeciw smoczycy
-
Teraz rozpoczną się pogaduszki? Ha. Ha. Ha. Kpiny. Ona przyleciała tu by walczyć, a nie czekać godzinami tylko po to, by rozpocząć jakieś żałosne utarczki słowne. Pokręciła z politowaniem głową, po czym odleciała, w dal.
-
-nie wiedziałam, że straszę już samą swoją obecnością -uśmiechnęłam się szyderczo -czy to może ty jej tak naopowiadałaś, jaki to ze mnie diabełek i teraz myśli, że zabijam wzrokiem
-
-ona miałaby się czegoś bać? Prędzej chyba się otruje niż zmienię zdanie! - odkrzyknęłam jej w twarz
-
A w rzeczywistości wcale nie odleciała, a po prostu wzbiła się wysoko w powietrze. Przecież tak łątwo nie zrezygnowałaby z walki, nie nie nie. Była na tej wysokości, że częściowo zasłaniały ją - i jej smoczego towarzysza - chmury. A po chwili runęli z nieba, wprost na czerwoną postać. Spirit wylądował prosto na wrogiej smoczycy, szponami sięgając ku łbu. Pazury w końcu natrafiły na cel, zacisnęły się na karku i głowie przebijając łuski, wbijając się głęboko w ciało. Siła rozpędu porwała ich dalej, szpony przeorały smoka, a bestia poszybowała dalej, w dół. Po chwili ten wyrównał lot i uniósł się ponownie na wysokość czerwonej, pozostał jednak w bezpiecznej przed atakami odległości, zapraszając tym samym do walki w powietrzu.
-
Dostałam smokiem po głowie...czyli woli w powietrzu ACH no tak! ma tylko dwie łapy więc na dwóch stoi i tylko głowa mu zostaje do obrony na lądzie
-Pewnie nie wiedziałaś, że tak umiem -powiedziałam do małej, zaczęłam machać głową i zamachnęłam się raz ogonem. W tym momencie kolce i łuski na głowie i szyi stały się przypalone a z pomiędzy kolejnych warstw wylatywały płomyki i iskry
-Dzięki temu iż jestem ważniejsza od innych smoków, dostałam zaszczyt posiadania mocy żywiołu ...wybrałam ogień i teraz moje ciało jest odporne na płomień i potrafi samo z siebie je wydzielać jako obronę, która rozgrzewa łuski i wróg po dotknięciu zostaje poparzony... myślisz, że czemu każdy mnie nie chce rozwścieczyć? Po to aby nie ugotować się żywcem we własnym ciele -powiedziałam i podeszłam przed małą nacierając na nią samą obecnością
-
Odsunęłam się, na twarzy czułam ciepło jakie wydobywa się z pomiędzy łusek Tyrana. Zasyczałam i rozłożyłam skrzydła (takie nawyki obronne)
-
-Ale ty prymitywna... myślisz, że jeśli będziesz wyglądać na większą to się przestraszę. Niedoczekanie! -i zionęła słabym lecz jasnym i rozłożystym ogniem w stronę rywalki
-
Odsunęła się i stanęła na dwóch łapach machając skrzydłami by odpędzić płomienie
-Pewnie się zdziwiłaś, że nie klęczę i błagam o litość jak wszyscy poddani -uśmiechnęła się i szybko spojrzała na Sheere
-
Co za tępa debilka. Ona czekała na jakichś jej ruch, a czerwona tylko pierniczyła jakieś głupoty o ogniu, tak, jakby to ona jedyna mogła posługiwać się żywiołami. I to jeszcze ogień, żywioł, który najmniej się przyda. A ta druga... Niewiele lepsza. Zamiast zaatakować z zaskoczenia to ona również gawędziła sobie z wrogiem. Powoli traciła wiarę w inteligencję smoków. Ale cóż poradzić. Uniosła i uformowała kulę z wody, ze strumyka i podleciała do władczyni smoków. Cisnęła kulą w jej bok gasząc płomień na kilka sekund, a Spirit zatopił kły w jej ciele. Z łatwością zmiażdżył łuski i wbił się w mięso, zaczął szarpać głową na boki tworząc kolosalną, poszarpaną ranę. Oderwał kawał skóry z mięsem, odbił się, i ponownie wzniósł w powietrze.
-
Uderzyła swoją głową w głowę smoczycy mając nadzieje, że zemdleje
-
Dużo na raz się stało i straciła przytomność
-----------------
perosze
-
Od razu - po szybkim wystygnięciu - złapała smoczyce kłami za kark i pociągnęła do największego ze strumieni. Zanurzyła ciało w wodzie i patrzyła jak krew odpływa z wodą
-
Władca smoków, akurat. Wystarczył byle cios i tak już leżała. Zanurkowała w powietrzu i wylądowała koło ofiary.
- Moment, moment, mam pomysł - powiedziała. Spirit chwycił smoka za kark i uniósł się w powietrze, z niemałym trudem. Wylecieli.
-
Próbowała zawołać, żeby zaczekała ale było za późno. Rozłożyła skrzydła i wyleciała